Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze z języka polskiego dla uczniów z doświadczeniem migracji

 

· przygotowywać krótkie, jasne i proste streszczenia lektur i innych tekstów, dostosowując je  do poziomu znajomości języka polskiego przez ucznia,

· akceptować i chwalić każdą prawidłową odpowiedź ucznia (nawet nie  do końca poprawną gramatycznie),

· w wypowiedziach pisemnych oceniać komunikatywność (dopuszczać występowanie błędów językowych),

· rozwijać sprawność mówienia i pisania (ćwiczenia w pisaniu mogą dotyczyć przepisywania i uzupełniania krótkich tekstów),

. doceniać takie umiejętności, jak czytanie ze zrozumieniem, wyszukiwanie informacji, ogólne rozumienie tematyki i problematyki lektur,

· stosować język instrukcji – krótkie, proste, jasne komunikaty oraz krótkie pytania (np. Kiedy i gdzie toczy się akcja utworu? Kto jest bohaterem? Jaki jest bohater?),

· umożliwić korzystanie podczas lekcji ze słownika dwujęzycznego,

· pozwolić uczniowi na zadawanie pytań pomocniczych,

· dostosowywać wymagania dotyczące czytania bardziej obszernych tekstów (lektur) oraz analizy i interpretacji utworów lirycznych do aktualnych możliwości ucznia,

· doceniać pisanie nawet krótkich wypowiedzi, zwłaszcza jeśli znajomość języka polskiego jest w fazie początkowej,

· pamiętać, by nie poprawiać  wypowiedzi ucznia cały czas  – ciągłe poprawianie może stać się przyczyną stresu, a w efekcie spowodować blokadę komunikacyjną między nauczycielem a uczniem,

· angażować uczniów w pomoc koleżeńską w klasie, po lekcjach, podczas zajęć świetlicowych itp.,  ponieważ takie praktyki służą  integracji uczniów.

Aby uczniowie chętniej przyswajali nowy język, warto uczyć go pod kątem przydatności w życiu codziennym. 

 

–  stawiać przed uczniami realne cele,

 – doceniać choćby ich najmniejsze sukcesy,

–  nagradzać próby mówienia po polsku,

– podjąć współpracę z rodzicami.